Mama pubert mee

1 december 2008… Bijna 8 jaar samen met Levi en zwangerschapstest in de hand. 2 streepjes… sneller dan verwacht maar oh zo welkom. Ik was er klaar voor (dacht ik toen ;-)). Een groeiend buikje, een naam kiezen, babykleertjes kopen, samen naar de grote dag toe leven: wat genoot ik ervan! Wist ik veel wat er allemaal op mij af ging komen.

18 augustus 2009 heeft mijn leven veranderd, complexer gemaakt, en vooral verrijkt. Nooit meer zorgeloos. Altijd alert. Met een hart dat overloopt van onvoorwaardelijke liefde.

Mika was geboren en maakte van mij ‘mama’. Met ups en downs vond ik mijn weg in het moederschap. Ik ben enorm trots op wie Mika nu al is: een jongen met het hart op de juiste plaats, empathisch en heel sportief. En zoveel meer… Het is zo mooi om te zien hoe hij groeit, bloeit, leert, zijn weg zoekt in het leven.

En tegelijkertijd doet het soms ook pijn… Mijn lief kind groeit op in een maatschappij die veel harder en genadelozer is dan hijzelf (wat niet betekent dat hij zijn weg er niet in zal vinden). Daarnaast heeft hij mij niet meer altijd nodig, en hem zien worstelen met zichzelf maakt dat ik me, als doorwinterde pleaser, voor het eerst in mijn mama-zijn machteloos voel. In het boek ‘Help, ik heb een puber’ van Kluun, leerde ik dat ik (iets vaker dan ik zou willen) een buideldierouder ben, die haar kind best wel wat meer verantwoordelijkheid mag geven zodat hij fouten leert maken en daar sterker van wordt. Hij wordt (gelukkig) heel zelfstandig en vaak ook opstandig. Hij zoekt, vecht, vlucht, verstijft, en soms alles door elkaar. Hij weet het zelf niet zo goed op dit moment. En dat is volkomen normaal. Dat is gezond! Mijn kind geeft grenzen aan. Hoera! Mijn kind pubert volop en houdt mij (opnieuw) enkele spiegeltjes voor: hoera én ouch!

Loslaten met liefde

Loslaten betekent niet dat je je puber volledig aan zijn lot overlaat. Want je wil geen struisvogelouder zijn die onverschillig blijft. Je geeft ruimte waar nodig, en houdt vooral stevig vast op momenten dat hij hier nood aan heeft.

Gun je kind dit leerproces

Van nature uit zoek ik zelf nooit de gemakkelijkste weg. Ik zoek uitdagingen, actie en mijn eigen grenzen, om er dan weer uit te leren en er sterker uit te komen. En vanuit die gedachte gun ik mijn puber zijn worstelingen en eigen leerproces. Minder buideldierouder dus.

Zoek naar de positieve aspecten

We leven in een wereld waar er veel tegengestelden zijn. Met een beetje creativiteit kan je in iedere moeilijke situatie ook de positieve zaken zien. Als mijn puber minder beroep doet op mij en liever wat vaker op zichzelf is, dan betekent dit dat ik meer ruimte krijg voor hobby’s of andere zaken die jarenlang on hold hebben gestaan. Mijn focus wordt hierdoor verlegd en mijn puber ervaart meer ruimte. Dubbele winst!

Blijf zoeken naar verbinding

Hoe moeilijk het soms ook is om complimenten te geven aan je puber (omdat je het zelf even niet weet), blijf dit toch doen. Dit gaat het zelfvertrouwen stimuleren, ook al zie je daar niet meteen het resultaat van. En het werkt verbindend, net zoals een open gesprek waarin je vooral je puber het woord geeft. Dit stimuleert je kind om een eigen mening te ontwikkelen, en je leert als ouder hoe je zoon/dochter ergens over denkt.

Het is een fase

De puberteit is lastig voor ouders, maar minstens even heftig voor de puber zelf. Laten we dit niet onderschatten. Als je in je achterhoofd houdt dat het een fase is, helpt dit om soms de druk van de ketel te halen. Want je kind heeft jouw steun en liefde nu eens zo hard nodig. Ga voor geluk i.p.v. gelijk.

Lieve Mika, ik hou onvoorwaardelijk van jou! Altijd en overal. No matter what. Bewandel JOUW pad en ik zal naast je staan.